Panda's en Hotpot

Ik schrijf dit tijdens de langste treinreis van de rondreis Beijing naar Hongkong, 18 uur achter elkaar inclusief slapen. Maar de stemming is opperbest, er wordt volop getoept, koffie gedeeld en geklaagd over de vieze toiletten. Gelukkig hebben we het knopje gevonden waarmee de Chinese muziek die ons wakker schalde kan worden stilgezet, wat een opluchting.

Gisteren waren we in het Panda Research Center, waar ik eigenlijk weinig verwachtingen van had. Maar het is er superleuk. De gouden tip om vroeg te gaan resulteert in 30 actieve -meest jonge- pandaberen die bij iedereen een groot gevoel van schattigheid oproepen. De ah’s en oh’s zijn niet van de lucht. Groot park waar je snel de weg kwijtraakt zonder gids. Enorme rijen bij de babypanda’s, je mag er zelfs niet stoppen en kan alleen al schuifelend uit de heup een foto maken. Het lijkt het mausoleum van Mao wel. In Chengdu kan je niet om de Panda curiosa heen. Volwassen vrouwen met pandaoortjes, kinderen met Disneyachtige prullaria overal waar je kijkt. Maar ook een prachtige tempel en natuurlijk veel eettentjes, waaronder de ‘echte’ afhaalchinees.

s Avonds naar de Chengdu Opera, een variétéprogramma waar van alles langskomt. Natuurlijk de Chinese opera (gelukkig voor ieders oren maar paar korte fragmenten😂) acteurs in prachtige kostuums, schaduwdieren met handen, een soort zingende zaag, fluiten op allerlei instrumenten en de topact: changing faces, een goocheltruc waarbij dansende mannen in strijdkostuum met onnavolgbare gebaren steeds een ander masker opzetten. Dit alles in een openluchttheater, een theetuin waar ook daadwerkelijk thee wordt geserveerd. De reacties waren ietwat gemengd: ‘China got talent’ of ‘best interessant’ of ‘wat een gegil’. De uitverkochte Chinese zaal was dolenthousiast, dan zie je weer hoe smaken kunnen verschillen.

Chengdu is ook de stad van de hotpot. Een soort boullionfondue, maar dan HOT. Wij vroegen om mild maar was nog steeds hot hot hot…met allerlei groentes, vlees, vis en paddestoelen die hier in de bossen worden geplukt en aan de straatkant verkocht. Na afloop verse vijgen gekocht bij een straatventster. Die loopt dan met twee manden aan een paal over haar schouders, het traditionele plaatje, maar dan wel afrekenen met een app op haar telefoon. Twee werelden in een. Je kijkt sowieso je ogen uit hier, op elke hoek ‘loopt’ wel weer een foto. Wat er bijvoorbeeld zoal op een scooter past. Niet alleen hele gezinnen, maar ook de pakketbezorgingsdienst.

Laatste uren voor vertrek ben ik nog even in mijn eentje met de metro op stap gegaan naar het financiële district in de buitenwijken. Daar ligt het breedste gebouw van Azië, een groot winkelcentrum met daarin een indoor schaatsbaan, maxi bioscoop, wild waterpaleis en natuurlijk shops waarbij vergeleken de Bijenkorf een provinciaal winkeltje is. Heerlijk gebakje genuttigd, later zag ik de verse sushi in de kelder, helaas buik vol. Wat een wereld, reclame’s voor cosmetische operaties hangen naast klonen van nespresso-commercials maar dan voor thee.

Volgende stop Lijiang, meer precies het volgende stadje Shuhe want Lijiang ploft haast uit elkaar van het toerisme, soort Volendam maar dan nog voller. Bus gecharterd voor een prachtige wandeling in de bergen in een minder bekend NP. Wij zijn er haast alleen, heerlijk. Prachtige vergezichten en heel veel trappen omhoog en omlaag.

Op de terugweg de bus gestopt bij de eerste bocht van de Yangtze rivier, in Nederland wereldberoemd vanwege de VPRO serie van Ruben Terlouw ‘langs de Yangtze’. Toch leuk om daar even te staan. Prachtige plek. ’s Avonds op mijn kamer nog een massage geboekt bij een piepklein vrouwtje met ijzeren handen en volgende dag weer verder, op naar Dali . Door wisselende temperaturen en airco is een van de groepsleden beetje ziek. Waar zouden we zijn zonder de offline versie van google translate, dat werkt super. Zeker als je bij een Chinese apotheek op zoek moet naar een thermometer of pilletjes. Soms krijg je hilarische vertalingen maar je komt er best mee weg.

Die vertalingen zie je trouwens om je heen op de bordjes. We hebben met de groep een prijsvraag ingesteld voor de spreuk van de dag, echt leuk. Ook de teksten op de T-shirts zijn mind blowing. En de meeste Chinezen weten echt niet wat ze dragen: Doi yourself is nog mild. Maar wat te denken van een supernette middelbare dame met hoedje en op pumps met achterop in vette letters “screw perfection”.🙃je kan er een dag mee zoet zijn.

Dali is leuk stadje, enorm vol maar mooi. We maken een dagtocht naar de minderheden, met de bus naar een lokale markt zonder toeristen en weer samen met google translate de namen achterhalen van groentes die regelmatig op ons bord verschijnen. Aan de kikkers in een mandje en de kippenplukmachine lopen we snel voorbij. Daarna een verlaten tempel en hikend door de modderige velden naar een boerendorp. Dit alles onder leiding van Jim, geboren in een kamp tijdens de culturele revolutie, Tibetaan en getrouwd geweest met een Nederlandse. Hij geeft met zijn verhalen weer extra lading aan de tocht. In de avond ga ik op stap met zijn ex, Nederlandse Henriette die al 20 jaar in China woont en interessant weet te vertellen over hoe je je hier in China als buitenlandse staande houdt. Goede klik tussen ons.

Weer de bus in naar Kunming, de stad van de eeuwige lente, subtropisch op 2000 meter. Echt chinees zeggen ze in mijn groep, bedoelend dat het viezer wordt op straat en armoediger. We zijn in het zuiden, land van de minorities, moslims en mooie landschappen. Tot nu zag je geen bedelaars, was alles brandschoon en vooral gedomineerd door Han chinezen. Nu verandert dit zichtbaar. Jammer dat er naar weinig tijd is voor de stad, behalve een bezoek aan het park met geweldige muziek- en dansactiviteiten. Een vrouw met koninginnenkroontje zingt ons met volle overgave toe.

Maar we zijn in Kunming vanwege het stenen woud, een natuurverschijnsel waarbij oprijzende stenen kolommen de indruk geven van een bos. Druk hier, want het is zondag. Maar achterin het park geen Chinees te zien, dus daar zijn de Nederlanders. En nu dus in18 uur in de trein naar Yangshou waar we gelukkig drie nachten blijven. Op het programma een fietstocht door de rijstvelden, Thai Chi les, kalligraferen en koken voor de liefhebbers. En raften geloof ik. Nog een kleine week te gaan en Hong Kong komt in zicht.